System służy do nocnej nawigacji i celowania w podczerwieni podczas lotu na małej wysokości (LANTIRN – ang. Low Altitude Navigation and Targeting Infra-Red for Night) opracowany został przez firmę Lockheed Martin (dawniej Martin Marietta). Składa się z dwóch zasobników, które podwiesza się pod kadłubem samolotu. Jednym z nich jest opisany wcześniej AN/AAQ-14, drugim pokazany niżej AN/AAQ – 13. Jest to zasobnik nawigacyjny (o masie około 195 kg) posiadający szerokokątny termowizor do celów nawigacyjnych oraz radar służący do omijania przeszkód terenowych (ang. Terrain Following Radar) podczas nocnych lotów na małej wysokości w trudnych warunkach pogodowych. Aparatura umieszczona w zasobniku tworzy obraz wideo obserwowanej przestrzeni o kącie widzenia 28 x 21˚, na tyle wyraźny, że możliwe jest latanie w całkowitych ciemnościach lub we mgle czy dymie unoszącym się nad polem walki. Bardzo gęsta mgła, obfity deszcz bądź śnieg mogą obniżyć jednak efektywność całego systemu, ponieważ para wodna oraz aerozole tłumią promieniowanie podczerwone. Dzięki zasobnikowi można tak ustawić automatycznego pilota, aby utrzymywał stałą wysokość na ziemią w przedziale od 30 do 300 m umożliwiając bezpieczny lot na tak małych wysokościach. Urządzenie umożliwia także bezpieczne lądowanie na pasie startowym na którym wyłączono światła, ale np. jeśli na lotnisku są lampy emitujące promieniowanie podczerwone są bowiem dzięki temu urządzeniu widoczne. Istnieje również opcja wyboru najlepszego dla pilota ustawienia kontrastu obrazu np. „ciepło czarne” – ciepłe miejsca pokazane są w kolorze czarnym lub podobna opcja „ciepło białe”.

Rysunek 91. Przekrój zasobnika AN/AAQ – 13. [58]

Rysunek 92. Obraz terenu widoczny na głównym wyświetlaczu pilota uzyskany