ZASTOSOWANIE CZUJNIKÓW PODCZERWIENI W TECHNICE

System FLIR (ang. Forward Looking Infra-Red) umożliwia zobrazowanie promieniowania podczerwonego. Urządzenia tego typu wypromieniowaną energię cieplną obiektów przetwarzają w obraz wideo, który jest pomocny pilotom samolotów i śmigłowców oraz innych pojazdów bojowych w warunkach nocnych czy we mgle. Wykrywane są cele znajdujące się nawet na mocno zróżnicowanym tle. Mogą być wyposażone w czujniki o szerokim bądź wąskim polu widzenia. Obraz otrzymany przez pierwszą grupę urządzeń jest nie najlepszej jakości, dlatego stosuje się go najczęściej do celów nawigacyjnych. Właściwie systemy są wersją bojową cywilnych kamer telewizyjnych na podczerwień, które dostarczają wyraźny obraz do operatora. Są montowane na okrętach, lądowych pojazdach bojowych, samolotach (w postaci zewnętrznych podwieszanych zasobników) oraz śmigłowcach (jako zewnętrzna wieżyczka, zwykle nosowa).

Rysunek 88. Przyrządy FLIR otoczone czerwonymi obwódkami z wyczernionymi filtrami widocznymi w nosowej części śmigłowca AH-64 Apache. Dolna, o większej powierzchni, dla operatora uzbrojenia, górna dla pilota. [56]

Rysunek 89. Zasobnik FLIR podwieszony pod kadłubem amerykańskiego samolotu myśliwskiego F-18. [57]

Przeznaczone są głównie do precyzyjnego oznaczania celów podczas ataków z powietrza. Jednym z urządzeń służących do tego celu jest celowniczy zasobnik podwieszany AN/AAQ-14 o masie około 250 kg wyposażony w kamerę termowizyjną. Posiadany termowizor umieszczony jest w przedniej kopule obracającej się na dwóch osiach. Dzięki czemu możliwe jest wybranie szerokiego lub wąskiego pola widzenia. Zasobnik wyposażono również w laser (sprzężony z termowizorem), który może zostać wykorzystany do pomiaru odległości między samolotem a celem lub podświetlenia go. Obraz uzyskany za pomocą termowizora zostaje przekazany do jednego z wyświetlaczy w kabinie pilota. Natomiast laser może posłużyć do oświetlenia celu dla bomb naprowadzanych laserowo. Zasobnik ten pozwala namierzać ruchome obiekty a później automatycznie je śledzić w celu późniejszego zaatakowania ich rakietami powietrze – ziemia, możliwe jest także stworzenie całej listy celów które mają zostać zaatakowane w następnej kolejności podczas jednego nalotu.

Rysunek 90. Przekrój zasobnika AN/AAQ – 14. [58]

System wyposażony w kamerę termowizyjną korzysta ze średniego i dalekiego pasma podczerwieni. Długofalowa podczerwień służy do wychwytywania przez kamerę, źródeł ciepła takich jak gorące części silnika czy ciepło ludzkiego ciała nawet z odległości kilku kilometrów. Systemy tego rodzaju dają szereg istotnych korzyści posiadaczowi na współczesnym polu walki. Ponieważ posiada pasywny tryb pracy, działające urządzenie jest praktycznie nie do wykrycia, cel nie ma pojęcia o tym że jest obserwowany. Emitowane przez wykryty obiekt ciepło jest trudne do ukrycia. Poza tym, system może pracować i wykrywać obiekty nie zważając na panujące, zmienne warunki atmosferyczne. Niestety obraz termiczny nie daje możliwości identyfikacji swój – obcy, co przyczynia się do sporadycznych przypadków tzw. „przyjacielskiego ognia” czyli omyłkowego ostrzelania własnych oddziałów przez inne sojusznicze jednostki.