Celownikiem termowizyjnym jest kamera termiczna pełniąca funkcje celownicze. Może to być luneta dołączano do broni ręcznej. Posiada wtedy odpowiednią siatkę celowniczą, mechanizm kalibracji oraz szynę montażową umożliwiającą zamontowanie do broni. Posiada okular, obiektyw i całą elektronikę zapewniającą prawidłowe działanie. Taką lunetą jest polska konstrukcja CTS-1 pokazana na rysunku 93. Przyrząd ten wyposażony w mikrobolometryczną matrycę detektorów podczerwieni, opracowany w Instytucie Optoelektroniki, Wojskowej Akademii Technicznej przy współpracy z Przemysłowym Centrum Optyki S.A. Przeznaczony jest do obserwacji oraz prowadzenia ognia z broni ręcznej jak i zespołowej do kalibru 12.7 mm włącznie. Urządzenie zostało tak zaprojektowane, że może działać w dowolnej porze dnia i nocy, bez względu na warunki oświetlenia, także przy niekorzystnych warunkach atmosferycznych. Zmieniając obiektyw uzyskuje się skuteczny zasięg prowadzenia ognia dla różnych typów broni. Maksymalny zasięg wykrywania człowieka wynosi 1500 m, a waga celownika to 1,4 kg.
Rysunek 93. Polski celownik termowizyjny CTS-1. [60]
Innym celownikiem termowizyjnym jest, ten dołączony do przenośnego zestawu przeciwpancernego M47 Dragon widocznego poniżej.
Rysunek 94. Żołnierz spoglądający przez celownik termowizyjny dołączony
do zestawu M47 Dragon. [54]
Celowniki termowizyjne są również obecne na czołgach, jak w przypadku T-90.
Rysunek 95. Czołg T-90 z widocznymi na wieży przyrządami obserwacyjno-celowniczymi. [62]
