Pasywne czujki podczerwieni, PIR (ang. Passive InfraRed), są wykorzystywane jako sensory ruchu do monitorowania budynków. Tworzą podstawowy element systemu ochrony wewnętrznej, sygnalizacji włamania i napadu. Zasada działania detektorów tego typu polega na wykrywaniu zmiany promieniowania cieplnego z zakresu podczerwieni przy pomocy czujnika piroelektrycznego, którego sygnał elektryczny jest analizowany przez specjalny układ elektroniczny czujki. Urządzenia te zwane są pasywnymi, ponieważ nie emitują własnej energii tylko wykrywają wszelkie zmiany promieniowania podczerwonego w swoim polu widzenia. Czujniki PIR mają informować w pojawieniu się w ich polu widzenia człowieka z pominięciem innych zjawisk zakłócających takich jak: padające promienie słoneczne, włączanie oświetlenia, przeciąg czy pojawienie się zwierząt. Dlatego czujniki wyposaża się w specjalne, zaawansowane układy optyczne, pozwalające na odpowiednie uformowanie pola widzenia detektorów. Celem wytworzenia wiązek w kilku płaszczyznach stosuje się soczewki Fresnela. Korzysta się również z optyki zwierciadlanej do przetwarzania wiązek w kurtyny pionowe bądź poziome. Każde wejście obiektu do wiązki czy kurtyny jest natychmiast wykrywane przez sensor. W czujnikach PIR do detekcji stosowany jest element piroelektryczny. W zależności od jakości danego urządzenia, może on posiadać kilka detektorów piroelektrycznych. Przyrządy wysokiej klasy posiadają nawet cztery elementy piroelektryczne ułożone w poziomie (technologia QUAD przewiduje nawet ułożenie sensorów w dwóch rzędach po dwa elementy), ale zwykle są stosowane dwa. Takie rozwiązanie pozwala zwiększyć odpowiednio cztero i dwukrotnie liczbę stref detekcji. Detektor piroelektryczny reaguje tylko i wyłącznie na zmiany temperatury.